سال ها پیش، در خلال پروژه کارشناسی ارشدم، به عکس هایی از میادین امیرچخماق و شاه طهماسب (بعثت) یزد دست پیدا کردم. این تصاویر با تصور رایج از سازماندهی فضایی این دو میدان متفاوت بود. به منظور برساختن نقشه هایی دقیق از این دوفضا روشی به کار بردم که در ادبیات مرمت شهری ایران پیشینه ای نداشت. روش «پرسپکتیو وارونه» در واقع آموزه های هندسه مناظر و مرایا را به صورت معکوس به کار می برد. به این ترتیب، می توان با استفاده از پرسپکتیو (یا عکس) از یک فضا، و دانستن محل قرارگیری عکاس و نوع لنز و چهت گیری دوربین، نقشه های دقیقی از فضا را تولید کرد.

محصول این مطالعه در مجله صفه به طبع رسید. دانشنامه غول آباد اخیرا مقاله مرا بازنشر داده. مقاله کامل را می توانید از این پیوند دریافت کنید.

اخیرا تصویری از میدان شاه ظهماسب یزد دیدم (تصویر زیر) که گرچه فرضیه من در مورد پلان فضا را به چالش می کشد، اما به طور حیرت انگیزی با رندرهایم از میدان مطابقت می کند. اگر کسی علاقه مند باشد می تواند با بهره گیری از همان اصول پرسپکتیو وارونه، پلان میدان شاه طهماسب را اصلاح و به روز کند.